Η ιστορία που συνδέει τον γνωστό επιστήμονα ερευνητή Αλεξάντερ Φλέμινγκ με έναν Άγγλο ευγενή για πολλούς με τον Άγγλο πολιτικό Ουίνστον Τσώρτσιλ κυκλοφορεί εδώ και αρκετά χρόνια στο διαδίκτυο είναι ψεύτικη.

Ο ισχυρισμός που αναπαράγεται στα προαναφερθέντα άρθρα είναι πως ο πατέρας του Φλέμινγκ έσωσε τη ζωή ενός αγοριού το οποίο αποδείχτηκε πως ήταν ο νεαρός Ουίνστον Τσώρτσιλ. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης λοιπόν ο πατέρας του Τσώρτσιλ προσφέρθηκε να δώσει στον γιο του Φλέμινγκ, τον γνωστό ερευνητή Αλεξάντερ Φλέμινγκ ο οποίος αργότερα ανακάλυψε τη πενικιλίνη, το ίδιο επίπεδο εκπαίδευσης που λάμβανε ο γιος του. Το κείμενο των εξεταζόμενων δημοσιευμάτων συγκεκριμένα αναφέρει τα εξής:

Μια μέρα, ένας χωρικός που περπατούσε σε μια βαλτώδη περιοχή συνάντησε έναν νεαρό άνδρα που ήταν βαλτωμένος μέχρι τη μέση σε ένα βάλτο, φοβισμένος, έκλαιγε και προσπαθούσε να ελευθερωθεί.

Ο αγρότης έσωσε τον νεαρό από έναν αργό και βάναυσο θάνατο.

Την επόμενη μέρα, μια κομψή άμαξα εμφανίστηκε στο αγρόκτημα.

Ένας κομψά ντυμένος ευγενής βγήκε και παρουσιάστηκε.
ως πατέρας ενός αγοριού που τον βοήθησε ένας αγρότης.

«Θα ήθελα να σε ανταμείψω», είπε ο ευγενής.

«Σώσατε τη ζωή του γιου μου!»

«Δεν μπορώ να δεχτώ χρήματα για αυτό που έχω κάνει», απάντησε ο Σκωτσέζος αγρότης.

Την ίδια στιγμή ο γιος του αγρότη ήρθε στην πόρτα της καλύβας.

Είναι ο γιος σου; ρώτησε ο ευγενής «Ναι», είπε περήφανα ο αγρότης. “Τότε προσφέρω μια συμφωνία” «Αφήστε με να δώσω στο παιδί σας την ίδια εκπαίδευση με το παιδί μου» «Αν ο γιος είναι σαν τον πατέρα του, είμαι σίγουρος ότι θα είναι ένα άτομο για το οποίο θα είμαστε και οι δύο περήφανοι». Και ο αγρότης συμφώνησε. Ο γιος του αγρότη Φλέμινγκ παρακολούθησε μαθήματα σε κορυφαία σχολεία και τελικά αποφοίτησε από το Sainte Marie’s Hospital School of Medicine στο Λονδίνο. Οδηγημένος από μια μεγάλη επιθυμία συνέχισε μέχρι που αναγνωρίστηκε από όλο τον κόσμο. Ο διάσημος γιατρός Alexander Fleming ανακάλυψε πραγματικά την πενικιλίνη. Χρόνια αργότερα, ο γιος του ίδιου ευγενή, που σώθηκε από το βάλτο, αρρώστησε από πνευμονία. Ποιος του έσωσε τη ζωή αυτή τη φορά; … πενικιλίνη. Πώς λεγόταν ο ευγενής; Ο Sir Randolph Churchill και ο γιος του Sir Winston Churchill.

Βασικό πρόβλημα με την ιστορία που αναπαράγεται είναι πως ούτε στη βιογραφία του Τσώρτσιλ ούτε σε αυτή του Φλέμινγκ υπάρχει η οποιαδήποτε αναφορά ή νύξη σε συνάντηση των δυο αντρών σε μικρή ηλικία ούτε πως ο Τσώρτσιλ κινδύνευσε να πνιγεί σε κτήμα της Σκωτίας.

Επιπλέον ο Φλέμινγκ δεν έφυγε ως παιδί απ’ την οικογενειακή φάρμα επειδή ήθελε να γίνει γιατρός. Συγκεκριμένα μετακόμισε στα 14 στο Λονδίνο όπου ο μεγαλύτερος αδερφός του σπούδαζε Ιατρική. Ο ίδιος σπούδασε στη Βασιλική Πολυτεχνική Σχολή, ενώ αφού πήρε το πτυχίο του, και μετά από παραίνεση του αδερφού του, εργάστηκε ως υπάλληλος σε ναυτιλιακή εταιρία για μερικά χρόνια. Αργότερα μπήκε στον στρατό της Σκωτία κατά το πόλεμο του Boer και μετά από όλη αυτή τη διαδρομή αποφάσισε να δοκιμάσει την ιατρική σχολή και πάλι μετά από παραίνεση του αδερφού του. Οι σπουδές του μάλιστα χρηματοδοτήθηκαν εν μέρει από κληρονομιά 250 λιρών που έλαβε από έναν θείο του, όχι από δωρεά του Ράντολφ Τσώρτσιλ. [πηγή]

Όσων αφορά την ιστορία με τη πνευμονία, πρόκειται για περιστατικό το οποίο έλαβε χώρα το 1943. H αγωγή που έλαβε ήταν σουλφαδιαζίνη και συνεχής παρακολούθηση από εξειδικευμένο προσωπικό υπό την επίβλεψη των Sir Charles Wilson, Dr Geoffrey Marshall, Lionel Whitby και Robert Dre. Επομένως ο Φλέμινγκ δεν ήταν παρών ούτε τον συμβουλεύτηκαν όταν ο Τσώρτσιλ διαγνώστηκε με πνευμονία, ενώ το φάρμακο που χρησιμοποιήθηκε για να τον βοηθήσει δεν ήταν η πενικιλίνη. [πηγή]

Εν κατακλείδι τα διαθέσιμα στοιχεία δε συνηγορούν υπέρ του ισχυρισμού ότι οι δυο άντρες γνωρίστηκαν σε μικρή ηλικία ούτε πως ο πατέρας του Τσώρτσιλ ευθύνεται για την εκπαίδευση που έλαβε ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ. Οι αναφορές που γίνονται στα σχετικά άρθρα λοιπόν δε στηρίζονται σε αξιόπιστες πηγές και έρχονται σε αντίθεση με τις βιογραφίες των πρωταγωνιστών.