Μπορεί ο Jo Biden να κήρυξε τη λήξη της πανδημίας, μπορεί να βγάλαμε τις μάσκες και να καταργήσαμε τις μεταξύ μας αποστάσεις αλλά πόσο είναι εφικτό να επιστρέψουμε στην προ-covid εποχή , τη στιγμή που ο πόλεμος μαίνεται ακόμα στην Ουκρανία.

Οι απώλειες που μετράμε στα δύο χρόνια πανδημίας κρατούν μουδιασμένα τα συναισθήματα αισιοδοξίας και ελπίδας που πρεσβεύουν οι μέρες των Χριστουγέννων. Ο covid μπορεί να εξασθενεί αλλά πήρε μαζί του αγαπημένα πρόσωπα, δίχασε , δημιούργησε εντάσεις και έθρεψε ιδεολογίες που πήραν διαστάσεις συνωμοσιολογίας με θεωρίες κάθε είδους, πολιτικές, θρησκευτικές , εσχατολογικές κ.ό.κ

Προσπαθώντας να απαγγιστρωθούμε από τα δεινά που άφησε πίσω της η πανδημία εγκλωβιστήκαμε σε μια νέα δίνη , μετρώντας νέες απώλειες , σπέρνοντας ξανά διχασμούς και διχόνοιες. Ο πόλεμος στην Ουκρανία με συνέπειες πανευρωπαϊκές έρχεται να διαψεύσει το “επι γης ειρήνη”.

Η ανθρώπινη απληστία και αλαζονεία υπερισχύουν.

Ένα κυνήγι για πολιτική υστεροφημία κοστίζει κάποιες ανθρώπινες ζωές , αιματοχυσίες κι όλα αυτά πάνω σε γκρεμισμένα όνειρα και δακρυσμένα μάτια μικρών παιδιών.

Ας διερωτηθεί ένας από όλους τους ιθύνοντες τι εύχονται για φέτος αυτά τα παιδιά ή τι ζήτησαν από τον Άγιο Βασίλη να τους φέρει , ένα ζήτησε πίσω το σπίτι του , ένα άλλο ίσως κάποιο παιχνίδι για συντροφιά, κάποιο τους φίλους του να παίξει , κάποιο άλλο να ξαναγκαλιάσει τον πατέρα του ή τον μεγάλο του αδελφό . Κι όσο οι πολιτικοί διακατέχονται από τέτοια υπερφίαλα αισθήματα τα Χριστούγεννα θα έχουν πάντα ένα μήνυμα να δώσουν και ίσως το άστρο στον ουρανό της Βηθλεέμ να μην έχει σβήσει τελείως ….ίσως…