“Πάμε κι όπου βγει”…

Βλέπει ένα φως μέσα στη νύχτα να πλησιάζει , από μακριά . Είναι η εμπορική αμαξοστοιχία
63503 στο δρομολόγιο προς Αθήνα. Θα περάσει δίπλα τους, στις άλλες γραμμές.

Το φως όμως δείχνει να έρχεται όλο και πιο κοντά , μα κάτι δεν πάει καλά … Τον τυφλώνει μες στα
μάτια , έντρομος διαπιστώνει ότι έρχεται ολοταχώς προς τα πάνω του . Δεν είναι δυνατόν !

Κόβεται η ανάσα , τα χέρια τρέμουν , σταγόνες ιδρώτα ποτίζουν το παγωμένο μέτωπο, τα
βλέφαρα δεν πρόλαβαν να ανοιγοκλείσουν , κέρωσαν στη θέα ενός τρένου να απέχει λίγα
κλάσματα δευτερολέπτου από μπροστά του. Γιατί εκείνη την ώρα οι αποστάσεις δεν
υπολογίζονται με μέτρα αλλά με δευτερόλεπτα , με το πετάρισμα των φτερών μιας
πεταλούδας. Κ έπειτα ένα χτύπημα βαρύ στο στήθος , σα να ‘ πεσε η υδρόγειος πάνω του ,
σα να την πέταξε ο Άτλας με μένος κατά το μέρος του και δεν μπόρεσε να την κρατήσει.
Σκοτάδι … ανοίγει για λίγο τα μάτια , φλόγες παντού , μοιάζει με κολαστήριο . Ναι μάλλον
είναι , κάποιοι τσιρίζουν μακριά , φωνές γοερές μαζί με κλάματα ,γυναικείες , αντρικές ,. Τι
να έγινε άραγε ;

Άνοιξε τα μάτια του ξανά . Σε ένα βαγόνι με άλλους τέσσερις συναδέλφους , οδηγούς.
Παράξενο βαγόνι . Δεν είχε οδηγήσει ξανά παρόμοιο. Κοίταξε πίσω του τους επιβαίνοντες .
Φοιτητές έμοιαζαν οι περισσότεροι με το νεανικό σφρίγος ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους
και τα μάτια τους έσφυζαν από όνειρα και ζωή. Ρώτησε για το δρομολόγιο και τον προορισμό.
Δεν του είπαν λεπτομέρειες , θα κάνουν όμως δυο στάσεις πιο κάτω. Στη μία θα ανέβουν
είκοσι ένας μαθητές από τη Βέροια , πηγαίνουν εκδρομή . Στην επόμενη έξι οπαδοί του
ΠΑΟΚ , είχαν πάει στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό και επιστρέφουν .
Έπιασε το τιμόνι : “ Πάμε κ όπου βγει” .

Καλό σας ταξίδι …

Ήταν το μόνο που μπορούσα να γράψω εις μνήμην των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους
στο τραγικό ατύχημα στα Τέμπη. Γιατί από το πρωί ακούω για κάτι ευθύνες που πρέπει να
αποδοθούν , για το ποιος φταίει , για τον σταθμάρχη , για εργολάβους , για κάτι καλώδια
κομμένα , για κουμπάκια κόκκινα που δεν άναψαν και για ένα σωρό μαλακίες . Σωπάστε πια !
Οι νεκροί ησυχάζουν .