Το 2014 στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες που έλαβαν χώρα στο Σότσι της Ρωσίας
στη διαδρομή για το Κρεμλίνο ένας κύριος γύρω στα 60 μεταφέρει τη φλόγα . Περπατάει με
δυσκολία και η φλόγα σβήνει. Κάποιος απο την επιτροπή που ακολουθούσε την άναψε ξανά . Την επόμενη μέρα το διαδίκτυο πήρε “φωτιά” . Γιατί ανέθεσαν σε αυτόν τη μεταφορά της φλόγας , ντροπή που δεν κατέφερε να την κρατήσει αναμμένη …Λίγοι όμως γνώριζαν ότι αυτός ο κύριος που περπατούσε και ανέπνεε με δυσκολία ήταν ο Σαβάρς Καραπετιάν
Ο Καραπετιάν είναι συνταξιούχος κολυμβητής , κάτοχος 11 παγκοσμίων ρεκόρ, 17 φορές
πρωταθλητής κόσμου, 13 φορές πρωταθλητής Ευρώπης και 7 φορές πρωταθλητής Σοβιετικής
Ένωσης. Αυτό όμως που τον έκανε πραγματικό πρωταθλητή δεν ήταν τα μετάλλια ούτε οι τίτλοι
ούτε τα κύπελα αλλά το γεγονός ότι διέσωσε 20 ανθρώπους από ατύχημα που συνέβη το 1976
στη λίμνη Γερεβάν στην Αρμενία.
Ήταν 16 Σεπτεμβρίου 1976, μόλις είχε τελειώσει την καθημερινή του προπόνηση των 20 Km
στην λίμνη Γερεβάν όταν είδε ένα τρόλεϊ, με 92 επιβάτες, να πέφτει στην λίμνη. Κολύμπησε
μέχρι εκείνο το σημείο και βούτηξε στα δέκα μέτρα που ήταν βυθισμένο και σχεδόν αόρατο από
την λάσπη που είχε σηκωθεί. Έσπασε το πίσω παρμπρίζ με τα πόδια και μέσα από αυτό, άρχισε
να βγάζει ανθρώπους να τους ανεβάζει στην επιφάνεια (περίπου 30 με 35 δευτερόλεπτα για
κάθε άτομο που ανέβαζε) όπου τους παραλάμβανε ο αδελφός του, που προπονούνταν μαζί του,
ο οποίος τους άφηνε στην ξηρά που απείχε 25 μέτρα. Έκανε το ίδιο πολλές φορές, σχεδόν 30
αλλά δεν επέζησαν όλοι.
Η συγκινητική του αυτή προσπάθεια, δυστυχώς, δεν τον άφησε αλώβητο -και δεν εννοούμε τα
θραύσματα γυαλιού με τα οποία αυτόπτες μάρτυρες του συμβάντος τον είδαν καλυμμένο στα
πόδια και όλη του την πλάτη. Λίγο μετά την 30ή του βουτιά, ο Καραπετιάν λιποθύμησε και
μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου παρέμεινε σε κώμα για 46 μέρες, ενώ διαγνώστηκε με
βαρύτατη πνευμονία και σηψαιμία λόγω των μολυσμένων νερών της λίμνης. Τελικά κατάφερε και
έζησε, μόνο που δεν μπόρεσε να κολυμπήσει στο επίπεδο που το έκανε ποτέ πια.
Ο ηρωισμός του όμως δεν σταμάτησε μόνο σε ένα γεγονός. Τον Φεβρουάριο του 1985
περνώντας τυχαία κοντά από ένα κτίριο που φλεγόταν διαπίστωσε ότι υπήρχαν σ ́ αυτό
παγιδευμένοι άνθρωποι. Χωρίς δεύτερη σκέψη όρμησε μέσα στις φλόγες και έβγαλε έξω έναν-
έναν τους ανθρώπους εξασφαλίζοντας μια πολύμηνη παραμονή στο νοσοκομείο από σοβαρά
εγκαύματα και προβλήματα αναπνοής λόγω των αερίων.
Σε αυτόν λοιπόν τον Αθλητή που πολλοί κατηγόρησαν , η φλόγα δεν άντεξε και υποκλίθηκε
στον ηρωισμό , στην αυταπάρνηση και στην αυτοθυσία του!
