Ένα μεγάλο δίλημμα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι νέοι είναι: να επιλέξουν να κάνουν δύο δουλειές για τα χρήματα που ίσως τους προσφέρουν μια μελλοντική «καβάτζα» όπως λένε ή να επιλέξουν μια δουλειά που μπορεί απλά να τους βγάζει τα απαραίτητα αλλά να έχουν την ευκαιρία να αφιερώσουν λίγο χρόνο για τον εαυτό τους ώστε να μη ζουν απλά για να δουλεύουν.
Πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί για κάποιους άλλους όλα να έρχονται τόσο εύκολα και για κάποιους άλλους να είναι ένας συνεχής μόχθος για να ανταπεξέλθουν στην καθημερινότητα; Τι είναι προτιμότερο, να δουλεύουμε και να βγάζουμε χρήματα που στην τελική μας φτάνουν μόνο για να συντηρούμαστε ή να δίνουμε το περιθώριο στον εαυτό μας να ασχοληθεί και με άλλα πράγματα που μας ευχαριστούν και μας βοηθούν να ανακτούμε τις ψυχικές και πνευματικές μας ισορροπίες;
Το συμπέρασμα μας ήταν ότι χάσαμε πολλά από τη ζωή μας δουλεύοντας αδιάκοπα και ξεχνώντας να απολαμβάνουμε τη ζωή. Τα χρόνια πέρασαν σαν «νερό» κι εμείς είμαστε στάσιμοι. Οι φιλοδοξίες μας χάθηκαν κάπου στο δρόμο. Η κοινωνία από τη μια μας οδήγησε σ’ αυτό το σημείο αλλά από την άλλη το πιο σημαντικό είναι ότι ένας άνθρωπος που σαν νέος, στερείται το δικαίωμα να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει έστω σαν χόμπι, να βρει το χρόνο να δώσει λίγη χαρά στον εαυτό του, να ξεκουραστεί, δεν θα είναι ποτέ ευτυχισμένος γιατί δεν είχε ποτέ το χρόνο και πάντα να τον επιζητεί, έχοντας μεγάλο κενό μέσα του που θα διαταράσσει την ψυχολογική ισορροπία του.
Αυτό που προτείνω λοιπόν, με δυο απλές κουβέντες, είναι ότι για κάποιους όσο κι αν δουλεύουν, αυτά που βγάζουν ίσως ποτέ να μην είναι αρκετά, ίσως να μην αποκτήσουν ποτέ όσα ονειρεύτηκαν όμως ο χρόνος που μοιάζει «κάθε μέρα, ίδια μέρα» δεν θα γυρίσει πίσω. Οπότε ας ψάξουμε για ελεύθερο χρόνο κι ας αρχίσουμε λίγο να ζούμε και να απολαμβάνουμε, ας κάνουμε την κάθε μέρα διαφορετική με έναν τρόπο. Ας διώξουμε τη μιζέρια και ας κάνουμε τις επιλογές μας για κάτι καλύτερο για μας, για τον εαυτό μας. Τα χρόνια περνούν και είναι ανεκτίμητα. Ας μην ξεχνάμε: «Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία»…!!!
