Πένθος σε ολόκληρο τον κόσμο προκαλεί η είδηση ότι ο Ντιέγκο Μαραντόνα έφυγε για τον πάνω κόσμο. Ο Ντιέγκο έχει μείνει στην ιστορία ως ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.

Ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, ο θρύλος της Νάπολης και της Εθνικής Ομάδας της Αργεντινής, ο πιο σπουδαίος αρτίστας της στρογγυλής θεάς δε βρίσκεται πια μαζί μας.

Γεννήθηκε σε ένα προάστιο του Μπουένος Άιρες, σε μία φτωχή πολυμελή οικογένεια και από νωρίς φανέρωσε το ποδοσφαιρικό του ταλέντο και σε ηλικία 8 ετών εντάχθηκε στους «Λας Σεμπολίτας», την παιδική ομάδα των «Αρχεντίνος Τζούνιορς», με την οποία κέρδισε 136 συνεχόμενα παιχνίδια κι ένα εθνικό πρωτάθλημα στην κατηγορία της.

Σε ηλικία 15 έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική Αργεντινής κι έγινε ο νεώτερος παίκτης που αγωνίστηκε στην «Αλμπισελέστε». Παρόλο που αποκλείστηκε από την ομάδα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1978, λόγω της νεαρής του ηλικίας, το επόμενο έτος οδήγησε την εθνική ομάδα Κ20 της Αργεντινής στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Το 1981 ο Ντιεγκίτο μετεγγράφηκε στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς και τον επόμενο χρόνο μετακόμισε στην Ευρώπη.

Τα πιο ένδοξα ποδοσφαιρικά του χρόνια τα πέρασε στη Νάπολι, όπου κέρδισε τίτλους και διακρίσεις. Στην καριέρα του με την Εθνική Αργεντινής, σκόραρε 34 τέρματα σε 91 εμφανίσεις.

Αν και ξεκίνησε την καριέρα του ως επιθετικός καθιερώθηκε ως επιθετικός μέσος.

Η διεισδυτικότητα του Μαραντόνα, οι πάσες του, οι εντυπωσιακές τεχνικές του ικανότητες, η ταχύτητα, τα αντανακλαστικά και ο χρόνος αντίδρασης συνδυάστηκαν με το μικρό του ανάστημα (1,65 μέτρα).

Ο θάνατός του βύθισε όχι μόνο τους οπαδούς του ποδοσφαίρου στη θλίψη αλλά ολόκληρο τον πλανήτη. Ήταν, άλλωστε, πολύ περισσότερα από ένας αθλητής ήταν ένα πραγματικό σύμβολο, μία δύναμη δημιουργίας που δε χωρούσε σε καλούπια, ένας τόσος ξεχωριστός παίκτης που πολλές φορές το ταλέντο του δεν χωρούσε στον ίδιο του τον εαυτό.

Είχε πει:

  • Για το περιβόητο γκολ με το χέρι κόντρα στην Αγγία: “Το γκολ μπήκε λίγο με το κεφάλι του Ντιέγκο και λίγο με το χέρι του Θεού”.
  • Για τα πιστεύω του, είχε πει: “Είμαι προνομιούχος, αλλά μόνο επειδή ήταν το θέλημα του Θεού. Ο Θεός με έκανε να παίζω καλά. Μου έδωσε την ικανότητα στη γέννηση. Γι’ αυτό κάνω το σημάδι του Σταυρού κάθε φορά που μπαίνω στο γήπεδο. Αν δεν το έκανα, θα τον πρόδιδα”.
  • Για τον Πελέ και το ποιος ήταν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών: “Ο Πελέ λέει ότι όταν έπαιζε μπάλα ήταν απεσταλμένος του Θεού, αλλά δεν θυμάμαι να έστειλα κανέναν”.
  • Για την επίσκεψή του στο Βατικανό τη δεκαετία του ’80: “Είχα τσακωθεί με τον Πάπα όταν έπαιζα στη Νάπολι. Τσακώθηκα επειδή είχα επισκεφθεί το Βατικανό και είδα τα ταβάνια από χρυσό και μετά άκουσα τον Πάπα να μου λέει ότι η εκκλησία ανησυχεί για τα φτωχά παιδιά. Ε, τότε πουλήστε τα χρυσά ταβάνια π… γιοι”.

Είχα την τύχη να τον δω πιτσιρικάς στην κατάμεστη Τούμπα στο ΠΑΟΚ-Νάπολι 1-1 αυτό που μου είχε μείνει ήταν το εκστασιασμένο πλήθος και το γήπεδο που νόμιζα ότι θα γκρεμιστεί από τα 45.000-50.000 χιλιάδες κόσμου τότε. Ντιέγκο σε ευχαριστούμε πολύ για αυτά που μας χάρισες. Rest in peace.